การสื่อสารเป็นสิ่งพื้นฐานในการสร้างความสัมพันธ์ของสิ่งมีชีวิตก่อกำเนิดเป็นสังคมโดยการแลกเปลี่ยน พี่งพาซึ่งกันและกันมนุษย์อย่างพวกเราก็ใช้ภาษาต่างๆในการสื่อสารเพื่อเกิดความเข้าใจร่วมกัน ต้นไม้เองก็เช่นกันหากแต่เรายังต้องทำความเข้าใจภาษาอันสลับซับซ้อนของต้นไม้
เพื่อตระหนักรู้ว่าพวกเรานั้นไม่ได้เป็นสิ่งมีชีวิตเดียวที่สร้างเครือข่ายความสลับซับซ้อนในสังคม แต่ต้นไม้เองก็เช่นกัน หากเราเปรียบช่วงเวลาของโลกใบนี้เป็นหนังสือเล่มหนึ่งที่รวมเหตุการณ์การกำเนิดสิ่งมีชีวิตทุกชนิดบนโลก ช่วงเวลาการวิวัฒนาการของมนุษย์ช่างบางเหลือเกินหากเปรียบเทียบกับพืชพรรณไม้ที่ถือกำเนิดขึ้นมาก่อนและได้สร้างความอัศจรรย์ทางธรรมชาติมานับหลายล้านปีดังสิ่งที่จะกล่าวในลำดับต่อไป
ในดินแดนอันเงียบสงบของป่า บทสนทนาที่น่าหลงใหลและซับซ้อนเกิดขึ้นภายใต้ใบไม้ที่ส่งเสียงกรอบแกรบและกิ่งก้านสูงตระหง่าน แม้ว่าต้นไม้อาจดูเหมือนยืนอยู่คนเดียวอย่างเงียบ ๆ แต่แท้จริงแล้วพวกมันมีส่วนร่วมในระบบการสื่อสารที่ซับซ้อน ซึ่งเพิ่งถูกเปิดเผยโดยกลุ่มนักวิทยาศาสตร์เมื่อไม่นานมานี้
ซิมโฟนีอันเงียบงันของการมีปฏิสัมพันธ์กับต้นไม้นี้ท้าทายมุมมองแบบเดิมของเราที่มีต่อพืชพรรณ และเผยให้เห็นโลกที่ต้นไม้มีปฎิสัมพันธ์ต่อกันแม้แต่องค์ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ก็ยากที่จะพิสูจน์
การเปิดเผยว่าต้นไม้สามารถสื่อสารระหว่างกันได้นั้นเกิดขึ้นจากสาขาชีววิทยาทางประสาทวิทยาของพืช (Plant neurobiology) ตามเนื้อผ้า พืชถือเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่โต้ตอบ โดยตอบสนองต่อสิ่งเร้าด้านสิ่งแวดล้อมในลักษณะที่กำหนดไว้ล่วงหน้า อย่างไรก็ตาม การวิจัยแบบบุกเบิกได้ทำลายการรับรู้นี้ โดยให้หลักฐานว่าต้นไม้มีส่วนร่วมในการสื่อสารผ่านเครือข่ายสัญญาณทางชีวเคมีที่ซับซ้อน
หัวใจของบทสนทนาเกี่ยวกับต้นไม้นี้คือเครือข่ายของ ไมคอร์ไรซา (Mycorrhiza) ซึ่งเปรียบเสมือนอินเทอร์เน็ตใต้ดินที่เชื่อมต่อรากของต้นไม้ผ่านเส้นใยเชื้อราโดยต่างฝ่ายต่างมอบประโยชน์ให้ซึ่งกันและกัน พืชได้รับน้ำและธาตุอาหารจากรา ในขณะเดียวกันราก็ได้รับสารอาหารที่จำเป็นจากพืชผ่านระบบราก เครือข่ายเหล่านี้ซึ่งตัดขวางพื้นป่า ช่วยให้ต้นไม้สามารถแลกเปลี่ยนข้อมูล สารอาหาร และแม้แต่คำเตือนเกี่ยวกับภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้น
เมื่อต้นไม้ถูกศัตรูพืชหรือโรคโจมตี ต้นไม้จะปล่อยสัญญาณเคมีออกไปในอากาศ ต้นไม้ที่อยู่ใกล้เคียงซึ่งเชื่อมต่อกันผ่านเครือข่ายไมคอร์ไรซา สามารถตรวจจับสัญญาณเหล่านี้และเปิดใช้งานกลไกการป้องกันของตัวเองเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับภัยคุกคามที่กำลังจะเกิดขึ้น ปรากฏการณ์นี้เรียกว่า ‘อัลเลโลพาธี’ (Allelopathy) โดยการส่งสารเคมีไปยังสภาพแวดล้อมโดยรอบเพื่อชะล้างการขับรากการระเหยการสลายตัวของสารตกค้างหรือสารอินทรีย์
ต้นไม้ยังสื่อสารผ่านการปล่อยสารประกอบอินทรีย์ระเหยเป็นไอได้ง่าย (VOCs) ซึ่งเป็นสารเคมีที่สามารถเดินทางผ่านอากาศเพื่อถ่ายทอดข้อความสำคัญ เมื่อต้นไม้ถูกสัตว์กินพืชเข้ามากัดกิน มันจะปล่อยสารระเหยตัวนี้เพื่อทำหน้าที่เป็นสัญญาณความทุกข์ เมื่อตรวจพบสัญญาณเหล่านี้ ต้นไม้ในบริเวณใกล้เคียงจะตอบสนองด้วยการผลิตสารเคมีที่ทำให้ใบของพวกมันน่ากินน้อยลงสำหรับสัตว์กินพืช ยกตัวอย่างเช่น เช่น ในแอฟริกาเมื่อยีราฟเริ่มกินต้นอะคาเซีย (Acacia) ต้นไม้จะตอบสนองทันทีโดยเพิ่มการผลิตสารประกอบพิษที่เรียกว่าแทนนินเพื่อทำให้ใบของมันไม่น่าสนใจ
นอกจากกลไกการป้องกัน ต้นไม้ยังใช้สารนี้เพื่อประสานการเจริญเติบโตและวงจรการสืบพันธุ์ของต้นไม้ การสื่อสารนี้ก่อให้เกิดความสมดุลที่กลมกลืนภายในระบบนิเวศป่าไม้
นอกเหนือจากการสื่อสารทางเคมี ต้นไม้ยังใช้สัญญาณไฟฟ้าเพื่อถ่ายทอดข้อมูลอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับระบบประสาทในสัตว์ ต้นไม้ส่งแรงกระตุ้นไฟฟ้าผ่านเนื้อเยื่อเพื่อตอบสนองต่อสิ่งเร้าต่างๆ เมื่อส่วนหนึ่งของต้นไม้อยู่ภายใต้ความเครียด สัญญาณไฟฟ้าสามารถกระตุ้นการตอบสนองทั่วทั้งสิ่งมีชีวิต ซึ่งส่งผลต่อรูปแบบการเจริญเติบโต การจัดสรรทรัพยากร และกลไกการป้องกัน
ความเครียดมีบทบาทสำคัญในภาษาของต้นไม้ ไม่ว่าจะเป็นภัยแล้ง แมลงรบกวน หรือความเสียหายทางกายภาพ ต้นไม้ได้พัฒนาวิธีการที่ซับซ้อนในการสื่อสารความทุกข์ของพวกเขา ด้วยการผสมผสานระหว่างสัญญาณทางเคมี ไฟฟ้าโดยพวกเขาแจ้งเตือนเพื่อนบ้านถึงความท้าทายที่พวกเขาเผชิญ
ต้นไม้ที่มีอายุมากกว่าและมีประสบการณ์มากกว่ามักมีบทบาทสำคัญในเครือข่ายการสื่อสารเกี่ยวกับต้นไม้นี้ ยักษ์โบราณเหล่านี้ถูกเรียกว่า ‘ต้นแม่’ (The mother tree) ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางภายในเครือข่ายไมคอร์ไรซา เชื่อมต่อกับต้นไม้ที่อายุน้อยกว่าและยังไม่โตเต็มที่ และบำรุงเลี้ยงพวกมันด้วยทรัพยากรและข้อมูล ภูมิปัญญาของป่าไม้จึงได้รับการสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น เพื่อให้เกิดความยืดหยุ่นและความสามารถในการปรับตัวของชุมชนทั้งหมด
ในขณะที่แนวคิดเรื่องต้นไม้สื่อสารกันผ่านเครือข่ายไมคอร์ไรซาและการส่งสัญญาณทางเคมีได้รับแรงผลักดันในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ความกังขาที่มีต่อผลงานวิจัย เช่น เครือข่ายเชื้อราที่เกิดขึ้นอาจอธิบายได้ด้วยความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันที่เกิดขึ้นเพื่อการแลกเปลี่ยนสารอาหาร แทนที่จะเป็นการสื่อสารโดยเจตนาระหว่างต้นไม้ แม้ว่าแนวคิดเรื่องต้นไม้ที่สื่อสารระหว่างกันนั้นน่าสนใจ แต่นักวิจารณ์ก็เน้นย้ำถึงความจำเป็นในการทดลองที่ครอบคลุมและมีการควบคุมมากขึ้น
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เมื่อความเข้าใจของเราเกี่ยวกับระบบการสื่อสารที่ซับซ้อนภายในป่าไม้เพิ่มมากขึ้น ก็ชัดเจนว่าต้นไม้ไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยว แต่เป็นสมาชิกสำคัญของชุมชนที่มีชีวิตชีวาและเชื่อมโยงถึงกัน ซิมโฟนีเงียบๆ ในการสื่อสารของพวกเขา ซึ่งดำเนินการผ่านเครือข่ายไมคอร์ไรซา สัญญาณทางเคมี และแรงกระตุ้นทางไฟฟ้า ท้าทายให้เราคิดใหม่เกี่ยวกับการรับรู้ของเราต่อโลกธรรมชาติ การยอมรับภาษาของต้นไม้ทำให้เกิดคำถามสำคัญเกี่ยวกับความรับผิดชอบของเราในฐานะผู้ดูแลสิ่งแวดล้อม เราจะรักษาและปกป้องระบบนิเวศที่ซับซ้อนเหล่านี้ได้ดีขึ้นได้อย่างไร
ความเข้าใจที่เพิ่งค้นพบนี้อาจส่งผลต่อแนวทางการจัดการป่าไม้และที่ดินของเราอย่างไร คำตอบอยู่ที่การจดจำและเคารพบทสนทนาอันเงียบงันที่แผ่ออกไปใต้ร่มไม้ ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์ถึงความฉลาดที่ไม่ธรรมดาของโลกธรรมชาติที่ล้อมรอบเรา
อ้างอิง
- Ecological theory and restoration
- How Trees Communicate With Chemical Signals, Smells, & Sounds
- How do plants sense volatiles sent by other plants?
- The role of allelopathy in agricultural pest management
- Plant neurobiology: an integrated view of plant signaling
- About mother trees in the forest
ผู้เขียน
ชายหนุ่มผู้หลงไหลในกาแฟไม่ใส่น้ำตาล รักการเดินทางไปกับสินค้าของแบรนด์ Patagonia
