ในยุคสมัยที่ถูกการแสวงหาการเติบโตทางเศรษฐกิจครอบงำการเปลี่ยนผ่านบนพื้นฐานของกระบวนทัศน์ที่เรียกว่า ‘ทฤษฎีลดเติบโต’ (Degrowth) ได้กลายเป็นทางเลือกที่กระตุ้นความคิดบนพื้นฐานการรับรู้ว่าการขยายตัวทางเศรษฐกิจที่ไร้การควบคุมนั้นก่อให้เกิดภัยคุกคามที่ร้ายแรงต่อสิ่งแวดล้อม โดยการสนับสนุนทางเลือกที่มีความยั่งยืน เท่าเทียมและใส่ใจต่อธรรมชาติมากยิ่งขึ้น
แก่นแท้ของทฤษฎีนั้นได้เล็งเห็นถึงการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างต่อเนื่องมีความหมายเหมือนกันกับความก้าวหน้าทางสังคมแทนที่จะเสนอการประเมินค่านิยมทางสังคมใหม่โดยเรียกร้องให้เปลี่ยนไปสู่ความเป็นอยู่ที่ดีของชุมชนและความยั่งยืนต่อสิ่งแวดล้อม ปมปัญหาสำคัญอยู่ที่การแยกความเจริญรุ่งเรืองออกจากการบริโภควัสดุและส่งเสริมความสัมพันธ์ที่กลมกลืนกันมากขึ้นระหว่างมนุษยชาติและสิ่งแวดล้อม
การสำแดงที่เป็นรูปธรรมอย่างหนึ่งของทฤษฎีเกี่ยวของกับการปรับโครงสร้างเศรษฐกิจเพื่อจัดลำดับความสำคัญของแนวทางปฎิบัติในท้องถิ่นอย่างยั่งยืนโดยสนับสนุนการเกษตรในท้องถิ่นมากกว่าการผลิตภาคอุตสาหกรรมซึ่งมีห่วงโซ่การผลิตที่สร้างมลภาวะมากกว่า โดยการลดความซับซ้อนของห่วงโซ่อุปทาน ชุมชนสามารถลดรอยเท้าทางนิเวศวิทยา (Ecological footprint) รวมถึงการพึ่งพาอุตสาหกรรมที่ใช้ทรัพยากรมาก
หลักการสำคัญของทฤษฎีคือการยอมรับว่าความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมและความเป็นอยู่ที่ดีทางสังคมนั้นเชื่อมโยงกันด้วยการยอมรับแนวทางการลดการเจริญเติบโตเพื่อเพิ่มโอกาสที่จะจัดการกับปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เร่งด่วน เช่น การเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศและการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ โดยมุ่งเน้นไปที่การสร้างชุมชนและการพัฒนาส่วนบุคคล
มุมมองต่ออนาคตที่เห็นได้เด่นชัดคือการที่ทางภาครัฐสนับสนุนกฏหมายที่จะมาช่วยบรรเทาความเสื่อมโทรมและการขูดรีดต่อธรรมชาติ ยกตัวอย่างเช่นการบังคับใช้มาตรการที่ให้ภาคเอกชนผลิตสินค้าโดยมีการแสดงข้อมูลของกระบวนการผลิตและขนส่งที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอย่าง ฉลากรอยเท้าคาร์บอน (Carbon footprint) ที่แสดงการปลดปล่อยก๊าซคาร์บอนไดอ๊อกไซด์ตลอดกระบวนการผลิตเพื่อให้ผู้บริโภคเลือกใช้สินค้าที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมมากกว่าอีกทั้งสิ่งนี้จะก่อให้เกิดฐานข้อมูลในแต่ละโรงงานที่จะเป็นประโยชน์ต่อการตรวจสอบของภาครัฐ
ต่อมาในส่วนของตัวบุคคลสามารถให้ความร่วมมือได้โดยการสนับสนุนผลิตภัณฑ์ที่มีวงจรการผลิตที่มีความยั่งยืนเช่น การไม่สนับสนุนอุตสาหกรรม แฟชั่นรวดเร็ว (Fast fashion) โดยการสนับสนุน แฟชั่นหมุนเวียน (Circular fashion) ที่มีวงจรการผลิตที่ยั่งยืนกว่าหรือการใช้เสื้อผ้าให้ได้นานที่สุดเพื่อลดอัตราผลิตในภาคอุตสาหกรรมที่ตอบสนองต่อกระแสวัตถุนิยมในยุคปัจจุบัน
โดยสรุปแล้วทฤษฎี degrowth เสนอวิสัยทัศน์ที่น่าสนใจสำหรับอนาคตที่ยั่งยืนและเท่าเทียมกันด้วยการท้าทายกระบวนทัศน์ที่แพร่หลายของการเติบโตทางเศรษฐกิจตลอดกาล
มันทำให้กรอบการทำงานสำหรับสังคมในการจัดลำดับความสำคัญของความเป็นอยู่ที่ดีด้านสิ่งแวดล้อมความเท่าเทียมทางสังคม ในขณะที่เราต่อสู้กับความท้าทายเร่งด่วนที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการขูดรีดทรัพยากร หลักการของทฤษฎีจึงมีการกระตุ้นความคิดซึ่งเรียกร้องให้มีการประเมินค่านิยมของเราใหม่และเปลี่ยนไปสู่ชีวิตที่สมดุลและยั่งยืนมากขึ้น
อ้างอิง
ภาพประกอบ
ผู้เขียน
ชายหนุ่มผู้หลงไหลในกาแฟไม่ใส่น้ำตาล รักการเดินทางไปกับสินค้าของแบรนด์ Patagonia
