…เรื่องราวเกี่ยวกับธรรมชาตินั้นถูกบันทึกไว้ในห้วงความทรงจำของเราเสมอ…
.
.
๒๗ เมษายน ๒๕๖๓
วันนี้เป็นอีกคราที่พายุฤดูร้อนพัดพาสายฝนมาเยือนเมือง
บนระเบียงคอนโดสูง – กลิ่นอายพฤกษาโชยชื้นปนมากับสายลมเย็นฉ่ำ ตัดผ่านวันกลางฤดูร้อนอ้าวให้หันเหียนเป็นวสันตสมัยชั่วขณะ
น่าแปลกใจ – พลันเมื่อธรรมชาติหอบพัดบางสิ่งบางอย่างมาทายทักเรา กลางสายพิรุณที่ค่อย ๆ โหมความถี่ใส่อากาศเปล่า ภาพพร่างพราววานวันกลางไพรก็ผุดมาย้ำเตือนใจ
.
.
วันวาน (บางวัน) หลายคราว – ภาระหน้าที่พาตัวเราให้ต้องออกย่ำดง เดินตามด่านสัตว์ ลัดเลาะริมธาร ก้าวข้ามซุงใหญ่ที่ล้มขวางทางเพื่อไปเก็บร้อยเรื่องมาเรียงงาน และวันวาน (บางวัน) หลายคราว เป็นเวลาเดียวกับที่หยดน้ำห่าใหญ่หล่นมาจากฟ้า
บางครามันเป็นเรื่องหลีกเลี่ยงเสียไม่ได้ ทั้งเพราะความสะเพร่าที่ไม่ตรวจสอบคำพยากรณ์ให้ถ้วนถี่ ไม่มองการคำนวณทางวิทยาศาสตร์ให้รอบคอบ หรือไม่ก็เพราะกำหนดนัดหมายมันถึงคราวหลบเลี่ยงอย่างเสียไม่ได้
อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
ระหว่างวันจะประสบสิ่งจริงแท้ใด ๆ เป็นเรื่องที่ต้องแก้ไขเฉพาะหน้าฉุกละหุกฉุกเฉิน
ยอมรับและสารภาพ (ยามไร้ประสบการณ์) วินาทีต้นที่ประสบพบพรำ ภายในใจช่างอึดอัดคล้ายมีใครเอาโซ่ตรวนมาพันธนาการ กระวนกระวาย กระสับกระส่าย วางท่าคำรามอยากทลายหยาดกำแพงใสเสียให้รู้แล้วรู้รอด
โดยตัวเรา ไม่หวั่นเกรงใด ๆ กับสิ่งที่ธรรมชาติบันดาลไว้เป็นสามัญ แต่ข้าวของเครื่องมือนั้นไซร้ คงไม่อาจทานทนต่อการมาเยือนของสมดุลโลก
กังวลนั้นทำให้เรามองธรรมชาติแวดล้อมเป็นด้านลบอย่างน่าเศร้าตรม
ภายใต้หลังคาสังกะสี บางครั้งอาจเป็นใบตองตึง หรือบางคราวอาจเป็นส่วนโค้งงอของกิ่งก้านใบที่เรียงสลับซ้อนทับกันไปถึงยอด เราไม่ได้ทำอะไรนอกจากหยุดรอ ปล่อยกระแสเวลาให้ไหลไปอย่างเปล่าประโยชน์ (ตามความคิดขณะนั้น) ทอดสายตาทิ้งอย่างไร้จุดหมายไปยังภายนอกร่มสมมติ
สายลมพัดปลิดปลิวเปลี่ยนทิวทัศน์ให้สั่นไหว กิ่งก้านใบกระทบกันเป็นเสียงกรอบแกรบ สายฝนกรูกราวดังซู่ซู่ สัตว์เล็กสัตว์น้อยอื่น ๆ พากันร้องประสานเสียงระเบ็งเซ็งแซ่ บางครั้งบางนาทีมีเสียงคำรามของอัสนีบาทสลั่นผสมเปรี้ยงปร้างชวนหวาดหวั่น
น่าแปลกใจในหลายนาทีที่มหรสพจากฟ้ากำลังบรรเลงตัวเรากับพบความสงบสวนทางกังวานของดุริยางค์ป่า
นั่นเป็นเรื่องราวที่ตรองตามมาเมื่อโทสะคลายลง
หรือเป็นเวลาเดียวกันกับที่ ‘ใจ’ และ ‘กาย’ เราผสานเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
.
.
อาจเป็นเพราะอิทธิพลของไอดินกลิ่นฝนช่วยคืนความสดชื่นให้สมองและร่างกาย ความกังวลที่แบกอยู่จึงคลายลงเหลือเพียงความว่างสะอาดเปี่ยมภายใน
อย่างเดียวกับตอนผงคลีถูกชำระล้างไปจากพฤกษา แลเหลือเพียงความเขียวมรกตแห่งพงไพร
ว่ากันว่า อารมณ์แบบนี้เป็นเรื่องความสัมพันธ์อันซับซ้อนระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ
เมื่อทั้งสองได้เจอะกัน ปฏิกิริยาทางเคมีแสนอัศจรรย์ก็ปรากฎ การควบแน่นของไอน้ำ การเคลื่อนที่ของประจุไฟฟ้า อากาศแตกตัวเป็นอะตอม สารหอมระเหยโดยเชื้อแบคทีเรีย ผสานร้อยเป็นเรื่องบวกให้สรรพชีวิต
ในความหมายของการสัมผัส กลิ่นช่วยกระตุ้นความรู้สึกของเราในระดับลึก ยิ่งเป็นกลิ่นธรรมชาติก็ยิ่งทำให้รู้สึกดี ทั้งยังช่วยขุดลอกความทรงจำพาเราย้อนกลับอดีตได้อย่างประหลาด
เราจดจำกลิ่นนี้จากความทรงจำที่ดี มากกว่าเรื่องราวในวันแย่ ๆ
แบบเดียวกับที่นักวิทยาศาสตร์เชื่อกันว่า มนุษย์เราถูกถ่ายทอดความชมชอบกระชุ่มกระชวยต่อฟ้าฝนมาจากบรรพบุรุษยุคเก่าก่อน ที่ต้องอาศัยน้ำจากฟ้าเป็นหลักในการทำเกษตรกรรมหาเลี้ยงชีพ
และมันได้ดำเนินสืบเนื่องมาคล้องจองเป็นเนื้อเดียวกันกับความเห็นของนักวิทยาศาสตร์ญี่ปุ่นเรื่องการอาบป่า ทั้งยังมีงานวิจัยอีกมากชิ้น ช่วยยืนยันถึงคุณสมบัติแสนพิเศษของกลิ่นในธรรมชาติที่ช่วยบำบัดความทุกข์กายใจแก่เรา
.
.
เมื่อนึกย้อนทบทวนความหลังกลางกลิ่นหอมจากฟ้าและพสุธา ก็พบว่าเป็นความโชคดีโดยบังเอิญ และหาใช่เป็นเรื่องใหญ่โตใด ๆ เป็นเพียงปรากฎการณ์เก่า ๆ ที่ผู้คนค้นพบมานานนับศตวรรษ
แต่บางครั้งเรื่องธรรมดาก็มากด้วยความหมาย
วัฏฏะธรรมชาติทำหน้าที่อย่างสมดุล และยังเผื่อแผ่แก่ทุกชีวิตโดยมิเคยแหนหวง
เมื่อยามฝนพรำ พฤกษาไพรก็ชุ่มชื่น
เมล็ดพันธุ์ใต้ธราได้งอกเงย
กุญชร วานร ไกรสร คาวี มหิงสา ได้อาศัยโป่งเปียกหอบหิ้วชีวา
ความเย็นลดความร้อนรน
กลิ่นอายความบริสุทธิ์ ให้ความสดชื่น ดึงสติคนเราให้สงบนิ่ง
แม้วันนี้ เรานั่งอยู่ในเมืองใหญ่ที่รายล้อมด้วยแท่งคอนกรีตสูง ธรรมชาติก็ยังวนเวียนอยู่รอบตัวเรา ผ่านลมหายใจไพรที่มองไม่เห็น ไม่ต่างจากวันยืนย่ำกลางป่าใหญ่
เป็นสิ่งย้ำเตือนถึงความสัมพันธ์ที่เชื่อมรวมร้อยชีวิตไว้เป็นหนึ่งเดียวกัน
คนเราไม่อาจตัดธรรมชาติให้ขาดสะบั้นได้
มันเป็นเช่นนั้นเสมอนับย้อนหลังมานานเท่านาน และคงความหมายนั้นต่อไปอีกกาลไกล
.
.
ขอกล่าวคำขอบคุณไปยัง สืบ นาคะเสถียร นักอนุรักษ์ และผู้พิทักษ์ทุกท่าน ที่ช่วยปกปักรักษาธรรมชาติ นับแต่วันนั้น มาจนถึงวันนี้ ด้วยจิตคารวะยิ่ง
.
.
พรำ พิรุณ
.
.
.
.
WILD-WRITE โครงการเปิดรับต้นฉบับบทความ สารคดี บทกวี บอกเล่าเรื่องราว สืบ นาคเสถียร ในความทรงจำ เนื่องในวาระครบรอบ 30 ปี สืบ นาคะเสถียร
ชวนเล่าเรื่อง สืบ นาคะเสถียร ในมุมมองความประทับใจของคุณ หรือจะเป็นเรื่องราวที่เก่ียวข้องกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม คุณประโยชน์ของทรัพยากรธรรมชาติ หรือแม้แต่ความประทับใจจากการเดินทางเที่ยวชมไพรกว้างและมหาสมุทรสุดขอบฟ้าก็ยินดีเปิดรับ
บอกสิ่งที่คุณคิด บรรยายสิ่งที่คุณรู้สึก และบอกเล่าเรื่องราวอย่างสร้างสรรค์
ดูรายละเอียดเพิ่มเติมที่ กิจกรรม WILD WRITE ชวนเล่าเรื่องจากป่าสู่เมือง (ซีรีย์ 1)
