เมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา นอกจากวันวาเลนไทน์แล้ว ยังเป็น “วันรักษ์พญาแร้ง” ด้วย โดยกลุ่มฟื้นฟูประชากรพญาแร้งในถิ่นอาศัยของประเทศไทย หรือ กลุ่ม Thailand Red Headed Vulture Project องค์การสวนสัตว์แห่งประเทศไทย และมูลนิธิสืบนาคะเสถียร ร่วมจัดกิจกรรม งานวันรักษ์พญาแร้งขึ้น ที่สวนสัตว์โคราช จ.นครราชสีมา
ภายในงานมีการจัดกิจกรรมมากมาย อาทิ การติดตามสถานการณ์พญาแร้งในประเทศไทย การบันทึกภาพพญาแร้งด้วยสีไม้ โดย ครูกุ้ง ธัญลักษณ์ สุนทรมัฏฐ์ และการไปเยี่ยมชมไข่พญาแร้ง โดยสามารถติดตามย้อนหลังได้ที่วิดีโอถ่ายทอดสด เพจ โครงการ “การฟื้นฟูประชากรพญาแร้งในถิ่นอาศัยของประเทศไทย”
ชมคลิปภาคเช้า
ชมคลิปภาคบ่าย
กิจกรรมในครั้งนี้เรามีความต้องการที่จะเปลี่ยนภาพจำและความคิดที่มีต่อพญาแร้ง โดยพญาแร้งไม่ได้เป็นสัตว์ที่น่ากลัวตามที่ทุกคนเคยรับรู้มาแต่อย่างใด ทว่ามันกลับเป็นสัตว์ที่มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อระบบนิเวศในฐานะสัตว์กินซาก (Scavenger) ซึ่งพวกมันเปรียบเสมือนเทศบาลที่คอยเก็บกวาดซากสัตว์ที่ตายและยังคอยควบคุมเชื้อโรคที่หลงเหลือจากซากเหล่านั้นด้วย ด้วยเหตุนี้พวกมันจึงเป็นสัตว์ที่คอยช่วยสร้างสมดุลให้แก่ระบบนิเวศไม่ให้มีซากสัตว์ล้นป่าจนเกินไป
ทั้งนี้พญาแร้งเป็นนกชนิดหนึ่งของไทยที่เคยอาศัยโบยบินอยู่ในป่าเมืองไทย และหายไปเนิ่นนาน โดยเมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2535 เป็นวันที่ ‘พญาแร้งฝูงสุดท้าย’ ถูกวางยาตายยกฝูง จากเหตุการณ์พรานวางยาเนื้อเก้งเพื่อหวังให้เสือโคร่งมากิน แต่กลับกลายเป็น ‘พญาแร้ง’ ที่ลงมากินซาก และตายยกฝูงในคราวเดียว เราได้สูญสิ้นพญาแร้งไปจากป่าเมืองไทยนับแต่นั้นมา
และวันนี้ก็ยังเป็นวันครบรอบ 1 ปี ที่ได้ทำการย้ายพญาแร้งจากสถานีเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าห้วยขาแข้ง ขึ้นไปยังซับฟ้าผ่า ภายในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง จ.อุทัยธานี โดยเรามีความหวังว่าพญาแร้งทั้งสองจะจับคู่กัน เพื่อเพิ่มประชากรพญาแร้ง และให้พวกเขาได้กลับมาโบยบินในป่าห้วยขาแข้งอีกครั้งในอนาคต
ผู้เขียน
หนุ่มน้อยผู้หลงรักความไม่สมบูรณ์แบบ ออกเดินทางเพื่อเก็บภาพความงดงามของธรรมชาติ และชอบอ่านวรรณกรรมเป็นชีวิตจิตใจ
