แนวปะการังเปรียบเสมือนป่าฝนใต้น้ำ ที่ซึ่งแสงอาทิตย์ส่องผ่านคลื่น และชีวิตก็เจริญรุ่งเรืองด้วยสีสันที่สวยงาม ระบบนิเวศเหล่านี้เติบโตมานับพันปีและสนับสนุนสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเลอันกว้างใหญ่
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากวิกฤตสภาพภูมิอากาศ แนวปะการังจึงเผชิญกับความเสี่ยงสำคัญอย่างการ ‘ฟอกขาว’ หรือภาวะที่ปะการังมีสีซีดจางลงจนมองเห็นเป็นสีขาว ซึ่งเป็นผลมาจากการสูญเสียสาหร่ายที่ชื่อว่า ‘ซูแซนเทลลี’ (Zooxanthellae) สาหร่ายขนาดเล็กที่อาศัยอยู่ในเนื้อเยื่อปะการัง และดํารงชีวิตแบบ ‘พึ่งพากัน’ (mutualism) ร่วมกับปะการัง
ขี้ของนกทะเลจะมีสารที่เรียกว่า ‘กัวโน’ (Guano) ซึ่งสะสมอยู่เป็นจำนวนมากและเกิดการเปลี่ยนแปลงตามธรรมชาติ โดยส่วนที่เป็นสารอินทรีย์จะถูกย่อยสลายไป เหลือเป็นสารที่ประกอบด้วยแร่ธาตุต่างๆ ที่สามารถมาทำเป็นปุ๋ยได้ ชาวพื้นเมืองในเปรูรู้จักการใช้กัวโนเป็นปุ๋ยมาไม่น้อยกว่า 1.5 พันปี หรืออาจจะถึง 5 พันปีมาแล้ว โดยมีแหล่งสำคัญอยู่บนหมู่เกาะชินชา (Chincha) ซึ่งประกอบด้วยเกาะเล็กๆ 3 เกาะที่อยู่นอกชายฝั่งเปรู
คำว่า ‘กัวโน’ มีที่มาจากภาษาเกชัว (Quechua) แปลว่า ‘ขี้นก’ ในยุคอินคา จักรพรรดิอินคาให้ความสำคัญกับกัวโนอย่างมาก โดยสั่งห้ามมิให้ชาวบ้านทำร้ายนกทะเล และค้างคาวที่มาอาศัยบนเกาะดังกล่าว
กัวโน เป็นปุ๋ยธรรมชาติที่อุดมไปด้วยไนโตรเจน ฟอสฟอรัส และสารอาหารอื่นๆ ผลการศึกษาพบว่าสารอาหารเหล่านี้เป็นประโยชน์ต่อปะการัง เนื่องจากพวกมันอุดมไปด้วยปลาและสิ่งมีชีวิตในทะเลอื่นๆ นกทะเล อาทิ นกนางนวลแกลบดำ (Onychoprion fuscatus), นกหัวขวานน้อย (Anous tenuirostris), นกบู๊บบี้ตีนแดง (Sula sula) และนกจมูกหลอดหางพลั่ว (Puffinus pacificus) บินออกไปที่มหาสมุทรเปิดเพื่อกินปลาและปลาหมึก ทำให้มีสารอาหารที่สำคัญในขี้ของมัน สะสมอยู่บนเกาะหรือพื้นที่ชายฝั่ง สารอาหารเหล่านี้สามารถถูกชะล้างลงสู่มหาสมุทรและเป็นประโยชน์ต่อสิ่งมีชีวิตในทะเล รวมถึงปะการังด้วย
การวิจัยแสดงให้เห็นว่าสารอาหารจากมูลนกทะเลสามารถช่วยเพิ่มการเจริญเติบโตและความยืดหยุ่นของแนวปะการังได้อย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งไนโตรเจนและฟอสฟอรัสสามารถกระตุ้นการเจริญเติบโตของสาหร่ายชีวภาพภายในเนื้อเยื่อปะการังได้ สาหร่ายเหล่านี้มีความสำคัญต่อสุขภาพและการเจริญเติบโตของปะการัง เนื่องจากพวกมันให้สารอาหารที่จำเป็นผ่านการสังเคราะห์ด้วยแสง เพิ่มความยืดหยุ่นต่อน้ำอุ่นและความเป็นกรด
นอกจากนี้ การนำสารอาหารเหล่านี้เข้าสู่ระบบนิเวศปะการังสามารถช่วยเพิ่มผลผลิตและความหลากหลายของพืชและสัตว์ในแนวปะการังได้ ความหลากหลายทางชีวภาพที่เพิ่มขึ้นนี้ทำให้แนวปะการังมีความยืดหยุ่นต่อการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมมากขึ้น และช่วยในการฟื้นตัวของปะการังฟอกขาวได้เร็วขึ้นโดยการส่งเสริมการเปลี่ยนแปลงของระบบนิเวศที่ดีและสมดุล
การศึกษาจำนวนมากได้แสดงให้เห็นถึงผลเชิงบวกของค้างคาวทะเลต่อแนวปะการัง การวิจัยเกี่ยวกับ Great Barrier Reef ซึ่งเป็นระบบแนวปะการังที่ใหญ่ที่สุดในโลก แสดงให้เห็นว่าแนวปะการังใกล้เกาะที่มีนกทะเลจำนวนมากมีการเจริญเติบโตของปะการังที่แข็งแกร่งกว่าและเกิดการฟอกขาวน้อยลง ในทำนองเดียวกัน การศึกษาในมหาสมุทรแปซิฟิกระบุว่าเกาะที่มีอาณานิคมนกทะเลขนาดใหญ่ทำหน้าที่เป็นแหล่งสารอาหาร ส่งเสริมระบบนิเวศปะการังที่มีชีวิตชีวาและหลากหลายมากขึ้น
แม้ว่าประโยชน์ของมูลนกทะเลจะเห็นได้ชัด แต่นักวิทยาศาสตร์ก็เตือนถึงความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นจากการได้รับสารอาหารมากเกินไป ซึ่งอาจนำไปสู่ปรากฏการณ์ สาหร่ายสะพรั่ง หรือ Eutrophication เป็นปรากฏการณ์ที่มักเกิดจากการความไม่สมดุลของทั้งสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิตในระบบนิเวศแหล่งน้ำ
เมื่อสาหร่ายตายลงเหล่านี้ตายลงก็จะจมลงสู่ท้องน้ำหรือก้นสมุทร แบคทีเรียจะทำการย่อยสลายซากพืชเหล่านี้ มีการดึงออกซิเจนจากแหล่งน้ำมาใช้ในปริมาณมาก ทำให้แหล่งน้ำเกิดภาวะขาดออกซิเจน และเกิดปรากฏการณ์ที่เรียกว่า ‘เขตมรณะ’ (Dead Zone) หรือบริเวณพื้นที่ในมหาสมุทรหรือแหล่งน้ำที่มีปริมาณของออกซิเจนต่ำมาก ณ ช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งซึ่งเป็นอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตในทะเล
ดังนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างมูลของนกกับสุขภาพปะการังจึงเป็นความสมดุลที่ละเอียดอ่อนซึ่งจำเป็นต้องได้รับการจัดการอย่างระมัดระวัง ระดับการทับถมของขี้ค้างคาวตามธรรมชาติมีแนวโน้มที่จะสนับสนุนสุขภาพปะการังซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของวัฏจักรทางนิเวศน์ แต่การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากมนุษย์ในวัฏจักรเหล่านี้อาจทำลายสมดุลนี้
นักอนุรักษ์ตระหนักถึงความสำคัญของนกทะเลและขี้ค้างคาวในการสนับสนุนระบบนิเวศแนวปะการัง จึงเรียกร้องให้มีความพยายามบูรณาการเพื่อปกป้องประชากรนกทะเลและแหล่งที่อยู่อาศัยของพวกมัน ซึ่งรวมถึงมาตรการในการบรรเทาภัยคุกคามจากสายพันธุ์ที่รุกราน (Alient species) เช่นหนูดำ (Rattus rattus)
ข้อมูลเชิงลึกที่ได้รับจากการศึกษาผลกระทบเชิงบวกของค้างคาวทะเลต่อแนวปะการังสามารถเป็นแม่แบบการจัดการและการฟื้นฟูแนวปะการังได้ ตัวอย่างเช่น อาจมีการสำรวจการเพิ่มคุณค่าทางโภชนาการที่ได้รับการจัดการอย่างรอบคอบ โดยเลียนแบบการปฏิสนธิตามธรรมชาติจากมูลนกทะเล เพื่อช่วยฟื้นฟูปะการังในพื้นที่เสื่อมโทรม
การปกป้องนกทะเลและถิ่นที่อยู่ของพวกมันอาจมีความสำคัญในความพยายามของเราในการรักษาแนวปะการังของโลกในขณะที่เราเผชิญกับความท้าทายจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ โดยเตือนเราว่าบางครั้งวิธีแก้ปัญหาสำหรับความท้าทายด้านสิ่งแวดล้อมที่น่ากลัวที่สุดของเราก็มาจากสถานที่ที่ไม่คาดคิดที่สุด
อ้างอิง
ภาพประกอบ
ผู้เขียน
ชายหนุ่มผู้หลงไหลในกาแฟไม่ใส่น้ำตาล รักการเดินทางไปกับสินค้าของแบรนด์ Patagonia
บทความอื่นๆ
การเพิกถอนพื้นที่ในเขตอุทยานแห่งชาติทับลานเป็นภัยคุกคามต่อความเป็นผู้นำด้านความหลากหลายทางชีวภาพของประเทศไทยในเอเชีย
ยุคสมัยที่สูญหายของ ‘โมโนทรีม’ ได้ถูกศึกษาอีกครั้ง ผ่านฟอสซิลบรรพบุรุษโบราณของตุ่นปากเป็ดและตัวกินมดหนาม
บทเรียนราคาแพงของ ‘ปลาหมอคางดำ’
เกษตรอินทรีย์ตัวจริง ไม่ใช่คนโลกสวย แต่ต้องปลูกด้วยความอดทน
